Jack Martin

- Tajemniczy Gary, hmm? - spoglądał na nich chwilę. Zastanawiał czy mówią prawdę czy po prostu karmią go bzdurami. Ale on wiedział. Wiedział, że nie ma takiego czegoś jak bzdury. Już nie. - Dziękuje wam, panowie. Pomyślnych wiatrów. - po tych słowach skinął głową i odszedł od stołu. Chciał już mieć spokój z tym wszystkim. Czas odpocząć. Wyszedł z baru.

Los nie dał mu jednak spokoju. Szedł po uliczkach Nowego Jorku kierując się do domu, gdy nagle został oślepiony. Światło samochodu zaparkowanego w uliczce w którą miał skręcić Jack, niemiłosiernie uderzało go w oczy. Złapał się za pierś. Nie był to zawał. Trzymał rękę na pulsie. Na pistolecie. Drugą ręką zasłaniał samochód próbując zobaczyć twarzy osób, które do niego się odezwały.
- Jack Martin, jak mnie mam? - jeden z dwóch osobników koło samochodu mówił do niego. Nie był zadowolony z tego co się stanie.
- Tak. Kim jesteście?
- Pan Dante chciałby z panem zamienić kilka słów.
- Dante Capone? Heh... tego mi jeszcze brakowało. Możecie mu powiedzieć, aby do mnie przyszedł? Czuje się bezpieczniej w domu... niż w samym środku roju.

Jack Martin:

   - Obawiam się, że nie będzie to możliwe. Pan Dante jednoznacznie powiedział, że ma pan jechać z nami.  – odpowiedział nieznajomy. -  Więc proszę nie utrudniać panie Martin i spokojnie wsiąść z nami do samochodu, a nikomu nic złego się nie stanie. -

Jack Martin

Chłopcy Dantego jechali dosyć szybko , najwyraźniej
spóźnienie się było ostatnią rzeczą której by teraz chcieli.
Jechali na Manhattan , często ten gangster który nie prowadził
chciał zagadać Jacka , ale bez skutecznie. W końcu zajechali
na miejsce , budynek do którego prowadzili Martina
z zewnątrz wyglądał najzwyczajniej w świecie , czerwona
cegła , białe framugi okien i drzwi. Był to budynek przeznaczony
nie do mieszkania ale do prowadzenia jakiejś działalności.
Kontrastem do zwykłego zewnętrznego wyglądu było
wnętrze. Piękna podłoga z długim czerwonym dywanem
prowadzącym do schodów. Na ścianach wisiały obrazy
ukazujące jakieś postacie. Pod obrazami wisiały złote grawerowane
plakietki z wyrytymi imionami i nazwiskami. A właściwie nazwiskiem
bo takie widniało identyczne na wszystkich plakietkach. "Capone".
Peter Capone , George Capone , Paul Capone , Jack Capone.
Wszystkie postacie były włoskiej urody. Droga przyozdobiona była
roślinkami wystającymi z doniczek i gdzieniegdzie stały rzeźby.
Panowie poprowadzili Jacka po schodach na górę. Gdy znaleźli
się już piętro wyżej ciąg obrazów był kontynuowany ale tym razem
obrazy były tylko dwa. Dante Capone i Al Capone. Obrazy otoczone
były niesamowitymi przedmiotami. Na pierwszy rzut oka można by
pomyśleć , że poprzez tą pomniejszą kaplicę oddaje się tym ludzią
cześć. Jeden z gangsterów zapukał. Rozległ się głos
-Wejść!
Weszli do dobrze oświetlonego pokoju w którym siedział młody
mężczyzna pogrążony w lekturze jakiejś książki. Siedział przy wielkim ,
pięknym , dębowym biurku. Trzymał na tym biurku butelkę whisky ,
szklankę , gazetę i nogi. Nie odrywając się od lektury odezwał się
-Pan Jack Martin jak mniemam ? Proszę siadać . Witam .
Jack dosyć nie pewnie usiadł na przeciwko niego. Ten ściągnął nogi
ze stołu i mówił dalej.
-Nazywam się Dante Capone , lecz pewnie to już zdążył pan wywnioskować.
Mam do pana pewną ważna sprawę. Apropos
W tym momencie wskazał na czytaną przez niego książke.
-"Czas Apokalipsy" , czytał pan?
Nie dał mu dojść do głosu
-Wspaniała książka , pewien gość w czasie odkryć geograficznych ma odnaleźć
zaginionego odkrywcę , gdy go znajduje okazuje się , że ten wśród tubylców
jest traktowany jak Bóg. Naprawdę świetna lektura, traktuję ją na pewien
sposób jako poradnik. No dobrze , do sedna , wie pan czemu pan tu jest?

Dante Capone

-Otóż , drogi panie kolego , mamy wspólnego znajomego.
Ruchem ręki odesłał goryli z pomieszczenia.
Podszedł do szafki , wyciągnął gazetę i wskazał na artykuł z
zeznaniami Jacka Martina dotyczące sprawcy zdarzenia o które
podejrzewany był on.
-Teraz już pan wie po co pan tu jest ? Muszę znaleźć to coś
i skończyć z tym raz na zawsze.

Ostatnio edytowany przez Greyu (2010-04-17 22:04:22)

Dante Capone

-Otóż całkiem niedawno wybrałem się z dwoma podwładnymi
do lasu na , nazwijmy to , "piknik". Gdy oni robili swoje , ja
czekałem w samochodzie , trochę denerwowało mnie czemu
tak długo nie wracają , poszedłem w miejsce gdzie powinni
"wyrzucić śmieci" i zobaczyłem to co widział pan tamtej nocy.
Słyszałem , że szuka pan tego czegoś albo chociaż jakiś
powiązań , proponuję aby na pewien czas połączyć siły
na rzecz jakże zacnego celu.

Dante Capone

-Nie kieruję mną zemsta , to coś może mi przeszkodzić ,
pierwszy raz w całym moim życiu coś jest wystarczająco
silne by mi zaszkodzić. Nie chcę by to coś zniszczyło
mi wszystko na co pracowałem tak wiele lat. Ma pan może
informację jak tego czegoś się pozbyć?
Dante już nie wydawał się być ucieszony , jego oczy zrobiły
się bardzo poważne .

Dante Capone

-W takim razie , w drogę
Wyszli z pomieszczenia. Wyszli z obstawą przed
budynek , na ulicy stał już samochód z szoferem
w środku , najwyraźniej Dante się tego spodziewał.
Szofer otworzył obu drzwi. Wsiedli do czarnej limuzyny.
-Napije się pan czegoś ?
Otworzył barek w limuzynie wypełniony po brzegi
najróżniejszymi trunkami.